Innayolam thunachone iniyum thunaykka

ഇന്നയോളം തുണച്ചോനെ ഇനിയും തുണയ്ക്ക

ഇഹ ദുഃഖരക്ഷയും നീ ഈയെൻ നിത്യഗൃഹം

 

നിൻ സിംഹാസന നിഴലിൽ നിൻ ശുദ്ധർ പാർക്കുന്നു

നിൻ ഭുജം മതിയവർക്കു നിർഭയം വസിപ്പാൻ

 

പർവ്വതങ്ങൾ നടുംമുമ്പേ പണ്ടു ഭൂമിയേക്കാൾ

പരനെ നീ അനാദിയായ് പാർക്കുന്നല്ലോ സദാ

 

ആയിരം വർഷം നിനക്ക് ആകുന്നിന്നലെപ്പോൽ

ആദിത്യോദയമുമ്പിലെ അൽപ്പയാമം പോലെ

 

നിത്യനദിപോലെ കാലം നിത്യം തൻമക്കളെ

നിത്യത്വം പൂകിപ്പിക്കുന്നു നിദ്രപോലെയത്രേ

 

ഇന്നയോളം തുണച്ചോനെ ഇനിയും തുണയ്ക്ക

ഇഹം വിട്ടു പിരിയുമ്പോൾ ഈയെൻ നിത്യഗൃഹം